آب را گل نکیم

بسم الله.....

سلام....

زندگی خالی نیست .
مهربانی هست .سیب هست. ایمان هست.

روزی خواهد آمد.

گل یاسی به گدا خواهم داد.

تا شقایق هست زندگی باید کرد.

آب را گل نکنیم .

مردمان سر رود آب را  می فهمند.
گل نکردنش مانیز آب را گل نکینم.

کور را خواهم گفت :
چه تماشا دارد باغ

نور در کاسه مس چه نوازش ها میریزد.

من پر از نورم وشن
پر از دار و درخت

رستگاری نزدیک است: لای گل های درخت

دره مهتاب اندود
و چنان روشن کرد که خدا پیدا بود.

راه میبینم در ظلمت
من پر از فانوسم

چه درونم تنهاست!

مرا به خلوت ابعاد زندگی ببرید.
حضور ((هیچ))ملایم را به من نشان دهید.

کدام راه می برد مرا به باغ فواصل؟

مرا به وسعت تشکیل برگ ها ببرید.

من مسافرم ای باد های همواره

...........

----------------------------------
یادش و نامش جاودان
----------------------------------